BRUSSEL – Peter Verhelst heeft eindelijk weer een nieuwe roman uit. ‘Huis van de aanrakingen’ is een vat vol verhalen over papegaaien, diamanten en zowaar, bollen.
Een van de verhalen-in-verhalen in Verhelsts laatste worp draait rond de Amerikaanse archeologe Tomoko Kidman die in Turkije mysterieuze zwarte bollen opgraaft. Terug in New York wordt ze in een pakhuis met huisnummer 1633 ingewijd in een Japans schaakspel.
Het getal 1633 vormt meteen ook een van de vele rode draden door het boek. In datzelfde jaar werd de Italiaanse geleerde Galileo Galilei veroordeeld tot levenslang huisarrest voor zijn bewering dat, in tegenstelling tot de gangbare opinie toentertijd, de aarde om de zon draait.
Nog in het jaar 1633 maakte de Vlaamse Jean-Baptiste Tavernier menige diamant buit tijdens zijn ontdekkingsreizen in opdracht van de Franse koning.
In ‘Huis van de aanrakingen’ neemt Verhelst ons mee op sprookjesachtige reizen naar verre landen en lang vervlogen tijden. Naast het getal 1633 vormen ook papegaaien een leidraad doorheen de overvloed aan verhalen en symbolen.
Hijzelf mag het dan niet graag horen, maar hij spreidt weer een aardig staaltje avant-garde tentoon in ‘Huis van de aanrakingen’. Zijn roman mag gerust een mystiek pareltje genoemd worden, maar toch waren wij dikwijls het noorden kwijt.
Voor wie graag verdwaalt in een onontwarbaar kluwen van porseleinen beelden, geisha’s en ontdekkingsreizen, is Verhelsts nieuwste best te smaken. Anders is ‘Huis van de aanrakingen’ slechts een aaneenschakeling van poëtische alinea’s waarin je hopeloos verloren loopt.
Peter Verhelst, Huis van de aanrakingen, Prometheus, 331 p., € 19,95
Deze recensie verscheen vandaag ook in Metro.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten