BRUSSEL - Regisseur Michael Moore trekt opnieuw van leer tegen de demonen van de Amerikaanse maatschappij, en bij uitbreiding die van de hele wereld. In zijn nieuwste documentaire 'Capitalism: A Love Story' moet, je raadt het al, het kapitalisme het ontgelden. Moore spaart niets of niemand, en geeft ons alle complotten op een schoteltje.
Twintig jaar geleden liet Michael Moore zijn eerste documentaire op ons los. In 'Roger & Me' vertelde 's werelds meest gevreesde regisseur het verhaal van de tienduizenden werknemers die in zijn geboortestad Flint, in de staat Michigan, hun job bij General Motors verloren.
Tien films later legt de maker van 'Fahrenheit 9/11' de Amerikaanse economie opnieuw op het kapblok, alleen breidt hij zijn terrein nu uit tot het hele land. De kern van 'Capitalism: A Love Story' is de vraag welke prijs Amerika betaalt voor zijn kapitalisme en hebzucht. De financiële crisis die eerst de Verenigde Staten lam legde en daarna een spoor van vernieling trok door de rest van de wereld, vormt de aanleiding voor zijn 'love story'.
"Alle films die ik tot nu toe gemaakt heb, van 'Roger & Me' tot 'Sicko' (Moore's diagnose van de Amerikaanse gezondheidszorg, red.), komen altijd neer op één centraal thema, bezorgdheid. Het economische systeem dat we hebben is oneerlijk, onrechtvaardig en ondemocratisch. Er ontbreekt een ethische kern. Ik kan blijven films maken in de volgende jaren over de volgende General Motors of wat dan ook, maar ik vond dat ik beter eens ter zake kwam."
Moore neemt ons mee naar de gewone Amerikaan die door de crisis alles kwijt is. 'Capitalism' toont tragische beelden van huilende Amerikanen die omwille van hun schuldenlast uit hun huis gezet worden. Of wat dacht je van bedrijven die, na de dood van een werknemer, de levensverzekering opstrijken in plaats van de nabestaanden?
Moore laat, in ware CSI-stijl, zelfs de beursgebouwen in Wall Street, het financiële hart van de wereld in New York, afspannen met politielint: een 'crime scene' die bol staat van de misdrijven. Hij zoekt over het hele land naar uitleg, en wat hij vindt heeft alle kenmerken van een klassieke liefdesbreuk: leugens, misbruik, bedrog ... en dagelijks 14.000 jobs die verdwijnen.
Moore heeft duidelijk genoeg van het kapitalisme, dat hij de grootste vergissing uit de geschiedenis van de mensheid noemt. "Het is een beest dat altijd honger heeft, 24 uur per dag en zeven dagen in de week. Daarom moet het monster sterven. Ik weiger in een land als dit te leven, maar vertik het weg te gaan."
Moore wil een échte democratie in de plaats. "In 'Capitalism' stel ik voor om het economische systeem te herstructureren, zodat mensen er beter van worden, en niet alleen de rijkst 1% die meer hebben dan de onderste 95% samen. Hoe kunnen we van een democratie spreken als dat procentje niet alleen alle rijkdom bezit, maar ook het Congres en dus alle beslissingen in handen hebben? What the fuck happened?"
Hoewel Moore als een stormram door de financiële wereld raast, zit er, zoals gewoonlijk, ook veel humor in zijn film. Als hij, met een grote zak in de hand, aan de banken de 700 miljard dollar terugvraagt die de overheid in hun redding stopte, kan niemand een lach onderdrukken. Ook het stuk waarin Moore voorspelt wat er zou gebeuren mocht Jezus een kapitalist zijn, werkt op de lachspieren.
///www.capitalismalovestory.com
Dit artikel verscheen eerder in Metro op 6 januari 2010.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten